Laat me je eens een vraag stellen:
Als iemand aast op jouw plek in het team en je toevallig geblesseerd raakt tijdens de training, geloof jij dan dat dat per ongeluk gebeurd is? Op de campus geloven ze in elk geval niet in toeval.
Die blessure heeft me alles gekost: mijn startpositie, een jaar van m’n studie en m’n plek in het team. Nu zit ik in mijn examenjaar, probeer m’n draai weer te vinden, en bots in de kantine uitgerekend op tegen een nerveus, trillerig meisje met sproeten. Ze noemen Milly Potter de ‘Baseball Whisperer’, de ‘Honkenkoningin’, het ‘Wijze orakel’. Ze gelooft in baseball, ze ádemt het. Maar niemand weet wie ze echt is, en dat wil ze graag zo houden.
Eén ongelukje in de rij voor de panini’s, één miscommunicatie bij de halters in de sportschool en duizenden mislukte excuses later ben ik erachter: Milly Potter wil nooit meer met me praten, hoe gespierd mijn onderarmen ook zijn… Of wordt ze ooit toch meer dan mijn goede baseball-fee?
Ik ben geen sporttype maar van sportromances kan ik echt geen genoeg krijgen. Waar ik normaal gesproken voor de ijshockeyers kies ben ik ook erg gek op de honkballers van Meghan Quinn. Ik was al weg van het eerste deel uit de Brentwoord boys serie, Op slag verliefd, maar met Van slag heeft ze dit deel echt weten te overtreffen.
Waar Op Slag verliefd om Knox draaide volgen we nu zijn beste vriend Carson en Milly. In het eerste hoofdstuk was mijn aandacht al gewekt en was het zo moeilijk om het boek weg te leggen. Wat heb ik gelachen om de ongemakkelijke situaties die voorbij komen. We lezen het boek vanuit Milly maar ook vanuit Carson wat ik erg fijn vindt. Zo leer je allebei kennen en weet je ook wat er door hun hoofd spookt. Dit geeft het boek zeker diepgang, vooral bij sommige tijdsprongen die er door het boek heen worden gemaakt. De chemie tussen de twee vind ik erg fijn en zorgt er gegarandeerd voor dat je even weg zwijmelt. Toch is het boek niet helemaal rooskleurig; er komen ook wat heftige onderwerpen voorbij die je weten te raken. Meghan Quinn weet dit mooi uit te werken. Wat ik ook heerlijk aan dit verhaal vind is de band tussen de honkballers, maar ook de band tussen Milly en haar broer Cory. Ik heb hier zo van genoten; ik heb nu ook echt een boek nodig over Cory!
Met haar fijne humor en heerlijke personages weet Meghan Quinn een geweldig boek neer te zetten. Door haar vlotte schrijfstijl vlieg je door het boek heen en voor je het weet is het boek uit, wat zo jammer is. Ik heb meer van Carson en Milly nodig! Ze weet haar personages echt tot leven te brengen, door haar levendige schrijfstijl en omschrijvingen lijken ze net echt. Het voelt alsof je over oude vrienden leest. Wat ik echt een pluspunt vind is dat elk deel uit de serie om een ander personage draait die gedurende de boeken terug komen. Zo hoef je toch niet helemaal afscheid te nemen aan het eind van het boek.
Milly is niet het typische knappe meisje die je normaal als hoofdpersonage ziet langskomen. Ze is ongemakkelijk en word meestal gezien als een van de jongens. Ik vind dit zo leuk, een keer geen typisch “knap” meisje. Ze is grappig en haar ongemakkelijkheid zorgt voor hilarische situaties. Daarnaast heeft ze echt een hart van goud, ze is zeker een van mijn favoriete personages uit deze serie. Haar band met haar broer Cory is echt om bij weg te smelten maar ook om haar vrienden Shane en Jerry heb ik erg kunnen lachen. Aan de andere kant hebben we Carson, de typische populaire honkballer “die niet aan daten doet”. In het vorige deel had ik al een zwak voor hem maar hier heeft hij helemaal mijn hart weten te veroveren. Hij is niet alleen grappig en knap maar heeft ook oprecht een hart van goud. Wat had ik graag meer over hun gelezen! Ik heb echt kunnen lachen om zijn appjes met zijn teamgenoten, wat een fijne groep is dat!
Het is moeilijk om wat negatiefs over het boek te zeggen; dat is er niet. Wat een geweldig deel is Van slag, ik kan niet wachten om de andere delen in deze serie te lezen! Het krijgt van mij ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5 sterren.
Ik wil Volt Romance bedanken voor dit geweldige recensie-exemplaar. Dit heeft verder mijn mening niet beïnvloedt.
