‘Dit is Ida. Herken jij de vrouw op dit schilderij? Dan willen wij graag van jou horen.’ Op de televisie ziet Cato het beeld van een jonge vrouw voor een raam waar zonlicht doorstroomt. De zoon van wereldvermaard schilder Alexander Halow vertelt in een talkshow dat hij op zoek is naar het model dat zijn vader decennia geleden schilderde. En ja, Cato en haar familie kennen dat beeld, want ze hebben een foto van hun mémé Ida die exact lijkt op het schilderij.
Op een vergadering in het Brusselse museum, waar de onlangs overleden Halow binnenkort een overzichtstentoonstelling heeft, leert Cato naast de interessante directeur Toon ook de knappe Rik kennen, die zijn eigen link met het schilderij claimt. De zoektocht naar Ida gooit Cato’s leven overhoop en niet alleen omdat haar familie misschien een meesterwerk in handen krijgt.
15 mei 1940. Duitse troepen zijn België binnengevallen en terwijl de bommen op Oostende vallen, vlucht vissersdochter Ida Laga met haar familie het Kanaal over. Na een tussenstop in Londen komen de Laga’s in Wales terecht. Als Ida na een zwaar bombardement op de stad Cardiff huilend op een bankje in het park zit, krijgt ze van een hoffelijke jongeman met een wandelstok een zakdoek om haar tranen te drogen.
Toen ik werd benaderd door New book collective over een blinddate met een boek stemde ik meteen in. Hoe leuk is dat, een blinddate met een boek? Maar goed ook; zonder deze blinddate had ik waarschijnlijk dit mooie boek niet opgepakt. Wat ben ik blij dat ik dat wel heb gedaan!
In Op zoek naar Ida gaan we samen met Cato op zoek naar de “Ida” die op het schilderij van de kunstenaar Alexander Halow staat. De verhaallijn komt direct vlot op gang en vanaf het eerste moment raak je nieuwsgierig. Wat ik knap vind is dat je tot op het einde nieuwsgierig blijft en niet meteen het antwoord weet. Je wilt hét weten, dat zorgt ervoor dat je door het boek heenvliegt. Je leest het verhaal vanuit Cato en Ida, de een leeft in het heden en de ander in het verleden. Nathalie Le Blanc weet je soms op een dwaalspoor te zetten en je vervolgens te verrassen met een kleine plottwist. Dit vond ik heel leuk gedaan; dit zorgde ervoor dat de verhaallijn voor mij niet voorspelbaar was. De hoofdstukken van Cato en Ida lopen mooi in elkaar over, elke keer leer je wel iets over één van de twee dat vervolgens in het andere hoofdstuk weer voorbij komt. Wat ik ook erg leuk gedaan vind is de cover; dit is precies een scene uit het boek en zie je ook het schilderij waar het om draait. Tijdens het lezen heb ik meerdere keren teruggebladerd naar de cover om te kijken of dit nou de ontknoping was of niet.
De schrijfstijl van Nathalie le Blanc leest erg vlot weg. In een vlot tempo weet ze je mee te nemen in het boek en weet ze je aandacht bij het verhaal te houden. Ze weet haar personages gedetailleerd te beschrijven waardoor deze tot leven komen, hetzelfde als de omgeving waarin het boek zich afspeelt. Wat ik ook leuk vind is dat ondanks dat het verhaal redelijk rustig verloopt er toch best erotische scenes in voorkomen. Ik had deze niet verwacht en was er zeker positief door verrast. Ze weet haar liefde voor kunst over te brengen in het verhaal, ondanks dat ik zelf niet echt van de kunst ben kon ik mij hier wel heel goed in vinden. Ik wil zeker meer van haar lezen!
Cato en Ida zijn twee leuke personages om vanuit te lezen. Cato leren we kennen vanuit het heden, ze heeft veel meegemaakt waardoor je al snel met haar meevoelt. Ze is lief, grappig maar ook redelijk nuchter. Ik vond het fijn om vanuit haar te lezen maar ook vanuit Ida. In beide verhaallijnen komt liefde voor wat voor mij echt een pluspunt is. Beiden personages hebben zo hun eigen geschiedenis; de hoofdstukken van Ida die zich tijdens de tweede wereldoorlog afspelen en Cato die na het verlies van haar man opnieuw de liefde probeert te vinden. Soms heb je dat je de ene verhaallijn boeiender vind dan de andere maar in dit boek vond ik ze allebei even interessant. Toch had ik wel iets meer over ze willen weten; sommige dingen blijven wat op de achtergrond waardoor ik niet het idee heb ze “heel goed” te kennen. Toch past dit wel bij het boek; het verhaal is interessant genoeg.
Op zoek naar Ida is een mooie roman die je nieuwsgierig weet te houden tot het einde. Echt een aanrader als je van romans en van kunst houdt! Het krijgt van mij ⭐️⭐️⭐️/5 sterren.
Ik wil New book collective bedanken voor dit recensie-exemplaar. Dit heeft verder mijn mening niet beïnvloedt.
