Als je bij Faeries denkt aan zachtaardige sprookjesfiguren, dan moet ik je -teleurstellen. Deze Faeries zijn sinistere, verwilderde schepsels die enkel chaos aanrichten. Chaos die je met een beetje pech je leven kan kosten.
Als klein meisje had Kaye drie Faerievrienden van wie ze dacht dat ze denkbeeldig waren. Als ze jaren later een zwaargewonde Faerie aantreft en zijn leven redt, realiseert ze zich dat de fantasiewereld uit haar jeugd maar al te echt is – en gevaarlijker dan ze ooit had kunnen vermoeden. Tegen wil en dank raakt Kaye verstrikt in een eeuwenoude machtsstrijd tussen twee rivaliserende Faerierijken. Voor hen is ze slechts een pion in een strijd die haar dood zou kunnen worden. Kaye is echter niet van plan zich zomaar gewonnen te geven, en roept de hulp in van een mythisch waterwezen. Maar in het land van de Faeries heeft alles een prijs.
Ik ben helemaal weg van de Elfhame-serie van Holly Black. Toen ik hoorde dat ook deze serie vertaald zou worden was ik ontzettend blij. Hoe leuk is dit! En wat een prachtige uitgave is Water, ik ben verliefd.
In Water maken we kennis met Kaye en Roiben die we een beetje kennen uit de Elfhame-serie. Wat ik vooral erg leuk vind is dat het zich voor het grootste gedeelte afspeelt in de “mensenwereld”. Ik moet wel eerlijk toegeven dat de overgang van de mensenwereld naar Faerie nog een beetje vaag is, maar dat terzijde. Door de vlotte schrijfstijl van Holly Black zat ik al snel in het verhaal en vond ik het lastig om het boek weg te leggen. Het is spannend, een klein beetje romantisch maar het roept vooral veel vragen op waar je antwoord op wilt. Dit zorgt er wel voor dat je door wilt blijven lezen. Het verhaal komt rustig op gang en geeft je een klein beetje tijd om Kaye te leren kennen. Daarna vlieg je door de verhaallijn heen wat soms wel een beetje overhaast wordt. Holly Black weet de omgeving tot leven te wekken waardoor je het verhaal echt even door Kaye’s ogen meemaakt. De personages daarentegen vond ik een beetje oppervlakkig. Je leerde ze een klein beetje kennen maar ik voelde “de band” met de personages niet echt. Als hier wat meer bij stil gestaan was dan was dat wel beter geweest. Wat ik wel weer een pluspunt vind is dat ze het uiterlijk van de voorbijkomende personages wel uitgebreid heeft uitgewerkt! Ik vond het fijn om een beeld te hebben bij Kaye, maar ook bij Roiben en Corny.
Ondanks dat de personages wat oppervlakkig zijn vond ik dit niet heel erg storend. Er gebeurd genoeg in het boek waardoor je daar niet altijd bij stil staat. Ik vind Kaye een fijn personage om vanuit te lezen. Ze heeft haar hart op de goede plek en daarnaast is ze stoer. Ik vond het ook heel leuk dat ze anders is, een beetje apart. De charme van Roiben voelde ik niet echt, vaak begreep ik hem niet maar ook de romantische opbouw tussen de twee miste ik. Ik vraag mij ook echt af of dit romantisch hoorde te zijn. Ik denk dat ik vooral de emotie miste waardoor je niet echt een band krijgt. Er wordt vooral gefocust op de gebeurtenissen waardoor de uitwerking van de personages weg vallen.
Waar ik veel lees dat mensen Water juist minder vinden dan de Elfhame-serie vond ik juist Water wat beter. Waar het bij De wrede prins even duurde voordat ik in het verhaal zat werd ik hier al snel opgeslokt. Ook vind ik dat de personages hier beter uitgewerkt zijn. Wat een heerlijk boek! Het krijgt van mij ⭐️⭐️⭐️⭐️/5 sterren.
Ik wil Boekerij bedanken voor dit recensie-exemplaar. Dit heeft verder mijn mening niet beïnvloedt.
